Στο Πρίν-Στο Μετά-Τώρα...

~*~


...ΕΝΑ εκατομμύριο λέξεις έχω να πω, ένα εκατομμύριο θάλασσες.

Ένα εκατομμύριο λάθη στο σακάκι μου,

μα «ας είναι που φεύγεις η τελευταία αυτή φορά»...

~*~

...ΤΟ ΜΥΑΛΟ μου επικίνδυνο για τις γειτονιές τις παλιές.

Εκεί που τα άτυχα παιδιά

Κοιτάζονται στα μάτια...

~*~


...ΜΕΓΑΛΩΣΑΜΕ...

Περίσσια μας φάνηκαν τα φώτα.

Ώρα χαράματα ιδρωμένοι σηκωθήκαμε

και σβήσαμε τον ήλιο...

~*~

...ΧΙΛΙΟΙ και δύο τρόποι υπάρχουν να αγαπάς

μα απ' αυτούς δεν έμαθες κανένα...

~*~

...ΔΕΝ καταλαβαίνω πώς όλα προλαβαίνουν να συμβούν

μέσα στο γέλιο και το κλάμα σου...

~*~


...ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ λιγόστεψε

κι άλλο πια δεν βαστάει τις παραξενιές σου να μετράει

και με κούφια λόγια να σε ντύνει το πρωί...

~*~

...ΚΑΠΟΙΟΣ πίστεψε σε μένα,

και έχει αρχίσει στη θάλασσα αναταραχή.

Σου 'πα μην λες το όνομά μου πολύ

Αν το ακούσει η Ζωή, θα τρομάξει...

~*~

...ΜΟΥ 'μαθες τα αρχικά της καληνύχτας,

και ξέρω τώρα πια πότε νυχτώνει...

~*~

...ΠΟΝΑΩ σε γόνατα, δάχτυλα, χείλη.

Μα πιο πολύ πονάω που έφυγες πριν ένα λεπτό,

χωρίς να δεις που πονάω να πονέσεις...

~*~

...ΤΗ ΝΥΧΤΑ που διάλεξες να με ερωτευτείς

ήμουν ακόμα παιδί,

από άγνωστη ήσουν για μένα φυλή

και ανάποδα έβαζες τα βράδια το σταυρό σου...

~*~

...ΕΧΩ πια χάσει την αίσθηση του χρόνου,

την έχω αφήσει στο παγκάκι της γειτονιάς.

Εις γνώσιν μου κείτεται εκεί τα τελευταία οχτώ χρόνια.

Αν είναι εκεί! Κι αν είναι οχτώ!

Αφού έχω χάσει την αίσθηση του χρόνου...

~*~

...ΣΥΝΤΗΡΟΥΜΑΙ για σένα χρόνια κάτω από πάγους

και διατηρούμαι για σένα στα πιο βαθιά κρύα νερά

που κοιμάμαι και ξυπνάω δε ρωτάς

και έχω παγώσει τόσα χρόνια για σένα

απ' την κορφή ως τα νύχια ολοκληρωτικά...

~*~

...ΤΟ ΠΡΙΝ, το μετά και το τώρα

ώρες πολλές μίλησαν και δεν τα βρήκαν...

~*~

...ΜΙΑ φορά και έναν καιρό

της Αγάπης ζήτησα να μ' αγαπήσει.

Την βάφτισα κάτι ολότελα απλό

που έμελλε να γίνει το όνομά σου...

~*~

ΧΡΙΣΤΙΑΝΑ ΑΒΡΑΜΙΔΟΥ-"ΟΛΕΣ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΧΙΟΝΙ"